Geke van de Merwe, niew streekboek "Prachtmensen"

Burgemeester Fons Naterop van de gemeente Aalburg reikte vrijdag 29 april 2011 het eerste exemplaar uit van het nieuwe streekboek Prachtmensen. Hij deet dat tijdens een feestelijke bijeenkomst in het gemeentehuis van Wijk en Aalburg, in aanwezigheid van de mensen die journaliste Geke van de Merwe uit Heesbeen op knappe wijze portretteert in haar zevende pennenvrucht.

Ook al komen deze markante types in dit boek uit Heusden, Heesbeen en het Land van Heusden en Altena en groeiden sommigen van hen op in de Langstraat, ze zijn ook herkenbaar voor mensen van elders, omdat dergelijke personen overal voorkomen. De buitenbeentjes onder hen vertegenwoordigen een uitstervend ras. Journaliste Geke van de Merwe heeft hen levensecht geportretteerd. Zij bezit de gave om dicht bij de mensen te komen, hun vertrouwen te winnen, waardoor die spontaan hun deuren en harten voor haar openen.

Prachtmensen is een waardevol monument, waarin leefwijzen zijn vastgelegd die in de huidige samenleving verloren dreigen te gaan. Een heerlijk document dat de lezer in één adem uitleest. Het boek staat vol boeiende, soms ontroerende interviews met prachtmensen, in leeftijd variërend van 23 tot 99 jaar. Aan het woord komen markante medemensen, kleurrijke kunstenaars en smeuďge showroomfiguren. De wandelende geschiedenissen in de laatste categorie laten zich niet beďnvloeden door mode of trends. Zij teren op tradities van vroeger. Met de typering ‘buitenbeentjes’ doe je hen te kort. Ze zijn of waren een tikje meer door hun leefstijl. Vlak hun opvattingen en (eigen)wijsheden ook niet uit. Sommigen zijn blijven steken in grootmoeders tijd. Hun woning ademt de sfeer van Ot en Sien, hun erf oogt als een openluchtmuseum.

Ook schrijft Geke van de Merwe het curriculum vitae van artistieke en bijzondere streekgenoten, die door hun doen en laten respect afdwingen. Zij neemt de lezer onder meer mee naar inspirerende ateliers, oude boerderijtjes zonder enig comfort, krakkemikkige woonbootjes, nostalgische winkeltjes, een piep klein museumpje, een slaapkamer met oude winkelblikken, een bibliotheek op zolder, een schuur met ‘scheurijzers’, een biologisch-dynamische moestuin, een griend waarin een oude hakker zijn stiel demonstreert, een kamer met wanden van klimop en een molen, die is opgepakt en weer neergezet.

De lezer maakt in Prachtmensen kennis met een boerenstel, dat nog met de hand melkt en met een tochtige koe naar de stier van de buurman gaat. Met een verkeersdeskundige die behalve locomotieven ook psalmen, gezangen en bijbelboeken spot. Een stokoude boer die zijn conditie op peil houdt op de hometrainer in zijn bedstee. Een zeventigjarige die haar buurkinderen leert hoepelen en al vanaf haar vijfde haar bed deelt met een teddybeer. Een pontbazin die prachtig kan dichten. Twee kluizenaars die dreigen verjaagd te worden van hun godverlaten plekje in de Biesbosch en een zwerfster die in dit gebied contact heeft met bevers en reeën. Een groenteventer die altijd buitenshuis een rode en een groene sok draagt om te laten zien dat hij anders is. En een stuurman op de binnenvaart die als vijftienjarige een drukbezocht natuurmuseumpje runde en sindsdien de ene na de andere roestige Biesboschschuit restaureert.

Het boek gaat ook over een Brabantse mutsenmaakster die zo graag eens boven haar dorp wilde vliegen. Een blinde kerkorganist die muziekstukken invoerde in de computer tussen zijn oren. De laatste minstreel van Nederland die een boekje samenstelde over grafteksten. Een boer die na een geslachtverandering mocht plaatsnemen in De Stoel van Rik Felderhof. Een sigarenverkoopster die haar winkeldeur op slot gooide voor buitenlandse toeristen, omdat ze hun taal niet verstond. Heel bijzonder is het verhaal over Frank Nouwens die met volle teugen leefde tijdens zijn 23 jaar op aarde. Frank werd op het wereldpopfestival in Roskilde doodgedrukt op het moment dat zijn favoriete band Pearl Jam een zesde nummer inzette.

Now I can’t see, I just stare. Oh I, oh, I'm still alive. Hey, I, I, oh, I'm still alive. Hey I, oh, I'm still alive Hey...oh....

Op het kerkhof bij Oudheusden ligt een gepolijst rotsblok uit Denemarken met Franks naam en zijn wijze woorden: Kost wat kost, er altijd voor blijven gaan!  Aan hem draagt de schrijfster dit boek op.

Prachtmensen, dat zijn of waren ze, allemaal. Fraaie bloemen van de samenleving. Bloemen die de schrijfster ‘plukte’ voor en vooral na de eeuwwisseling. Een bont boeket is het resultaat. Aromatisch van geur. Zeer de moeite waard om tot in lengte van jaren te bewaren. Vandaar dit verschijnen in boekvorm. De afbeelding die de cover siert, geeft de inhoud en subtitel Kleurrijke bloemen van de samenleving ten volle weer. Portretten van prachtmensen, verwerkt in een bloem.

Het boek verscheen op 30 april 2011 in de winkels.

Geke van de Merwe is met een korte onderbreking al veertig jaar verbonden aan het Brabants Dagblad. Zij werkte ook lange tijd voor het vroegere Nieuwsblad voor het Land van Heusden en Altena. Voor een serie paginagrote interviews over de Stadhuismoord in Heusden ontving zij in 1992 de tweede Nederlandse Nieuwsbladpersprijs uit handen van toenmalig staatssecretaris voor cultuur Aad Nuis. Geke is ook een succesvolle auteur. Al haar boeken werden door pers en publiek met gejuich ontvangen. Met haar verhalen weet zij het publiek te raken. Prachtmensen is haar zevende boek waarin zij opnieuw op knappe wijze personen portretteert. Voor haar veelzijdige oeuvre ontving zij in 2008 een koninklijke onderscheiding. De schrijfster is een boeiende vertelster en daardoor een veel gevraagd spreekster. Tijdens lezingen over haar werk hangen volle zalen aan haar lippen

©2011 Dick Buskermolen